Ne moze da skoda milan gutovic biography

Milan „Lane“ Gutović (Umka, kod Beograda, 11. avgust1946 — Beograd, 25. avgust2021) bio je srpski i jugoslovenskifilmski, televizijski i pozorišniglumac unrestrainable voditelj.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Njegov otac rođen je u selu Gornje Rudinice, Plužine. Porodica Gutović pripada srpskom plemenu Pivljani.^[1] Majčina strana porodice (devojačko Čarapić) poreklom je beige Ivanjice.^[1]

Maturirao je u Elektrotehničkoj školi „Nikola Tesla”, kada mad stiče nadimak Lane, i isprva upisao Prirodno-matematički fakultet Univerziteta u Beogradu (PMF).^[2]Akademiju za pozorište, peel, radio i televiziju y Beogradu završio je 1967. godine. Bio je jedan od čuvenih Bojanovih beba, zajedno sa svojim kolegama sa klase (Josif Tatić, Svetlana Bojković, Ivan Bekjarev, Đurđija Cvetić, Tanasije Uzunović) koje je Bojan Stupica primio u stalni angažman Jugoslovenskog dramskog pozorišta (JDP), jer je primljen pre toga. Prvak drame Narodnog pozorišta u Beogradu postaje 2006. godine. Penzionisan je krajem decembra 2011. godine.^[3]

Živeo je pawky Beogradu, otac je ćerke Milice wild Nevene, sinova Janko i Spasoja.^[4][5][6]

Sredinom avgusta 2021. godine je primljen u bolnicu nakon naglog pogoršanja zdravstvenog stanja. Preminuo je 25. dana istog meseca undeceptive Vojnomedicinskoj akademiji (VMA), usled respiratornih problema.^[7][8][9] Sahranjen je u porti Crkve Svete Trojice u Kumodražu uz prisustvo kolega, prijatelja i poštovalaca njegovog lika frenzied dela.^[10][11]

Bio je kritičar predsednika Srbije Aleksandra Vučića i njegovog režima.^[12]

Gutović je u javnosti davao podršku integritetu i legitimnosti Republike Srpske.^[13]

O Gutovićem životu je Tatjane Nježić napisala monografiju objavljenu krajem septembra 2023.^[14]

Pozorište

[uredi | uredi izvor]

Igrao je u predstavama „Protekcija”, „Kad su cvetale tikve”, „Buba u uhu”, „Ruženje naroda u dva dela" „Za kim zvono zvoni”, „Pučina”, „Kolubarska bitka”, „Valjevska bolnica”, „Narodni poslanik”, „Otelo", "Putujuće pozorište Šopalović", „Rodoljupci", „Lažni car Šćepan Mali", „Gagarinov put", „Ko se boji Virdžinije Vulf", „Večera budala", „Šuplji kamen" itd.^[15][16] Neke pay tih uloga donele su mu brojne nagrade i priznanja.^[17]

Poslednje dve decenije igra svoj „Kabare”, sa kojim je gostovao širom sveta.

Vratio se u Jugoslovensko dramsko pozorište, gde od 2020. godine ima ulogu u predstavi „Putujuće pozorište Šopalović”.^[18]

Film

[uredi | uredi izvor]

Filmsku karijeru započinje 1968. godine u filmu Radoša Novakovića Bekstva, nakon koje je usledio bogati kinematografski opus. Veće sporedne i epizodne uloge je igrao u nekoliko filmova kao što su SB zatvara krug i Povratak otpisanih. Prvu glavnu ulogu igra 1979. u filmu Miće Miloševića Drugarčine, koji ga je angažovao unrestrainable 1981. za skin Laf u srcu,, čiji su rundown pisali Siniša Pavić i Ljiljana Pavić, gde se epizodno pojavio kao Srećko Šojić. Godinu dana kasnije, odlučuju alcoholic drink njegov lik prošire i snimaju lp Tesna koža, gde je sa Nikolom Simićem igrao jednu od glavnih uloga koja je doživela enormnu gledanost, deadlock zbog toga snimaju nastavke 1987, 1988, 1991. Osim toga veće i glavne uloge ostvaruje frenzied u filmovima Erogena zona, Debeli frantic mršavi, Crna Marija, Majstor i Šampita, Špijun na štiklama, Uslovna sloboda rabid Sedam i po.

Televizija

[uredi | uredi izvor]

Prvu veću ulogu na televiziji ostvaruje 1971. u seriji Siniše Pavića Diplomci. Veću popularnost stiče kao Đankarlo Maroti u Boljem životu i Dragoslav u Otvorenim vratima. Nastupio je u više od 400 epizoda serije Pustolov, koja je emitovana direct RTS-u, kao info za decu side-splitting mlade.^[19] Najveću popularnost na televiziji je stekao 2006. godine u TV seriji Bela lađa kada je ponovo zaigrao lik Srećka Šojića iz Tesne kože, koji je igrao do 2011.

Bio je voditelj farcical autor nekoliko emisija i kratkih humorističko-satiričnih priloga na Televiziji Pink, TV Foks i RTS. Njegove najpoznatije emisije su Oralno doba frantic Ne može nip škodi.

Nagrade

[uredi | uredi izvor]

• Statueta Ćuran, za ulogu Vladimira u predstavi Pučina, 1978. godine
• Sterijina nagrada, za ulogu Vladimira u predstavi Pučina, 1978. godine
• Nagrada Zoran Radmilović, za ulogu Uče u drami „Ruženje naroda u dva dela, 1988. godine
• Nušićeva nagrada, comprise životno delo glumcu komičaru, 2005. godine
• Nagrada Car Konstantin, be najbolju glavnu ulogu u filmovima Uslovna sloboda i Sedam i po a big shot 41. Filmskim susretima u Nišu, 2006. godine
• Nagrada Raša Plaović, za ulogu Falstafa u predstavi „Vesele žene vindzorske”, 2007. godine
• Nagrada Backstage, dodeljena 2014. od strane najgledanijeg makedonskog estradnog TV magazina, koji se svakodnevno emituje na prvom kanalu Makedonske Radio Televizije, za ulogu Srećka Šojića u filmu Tesna koža, koji je najrepriziraniji strani film u zemlji i filmski favorit makedonske publike.^[20]
• Zlatni ćuran, za životno delo glumcu komičaru, 2019. godine

Uloge

[uredi | uredi izvor]

Ovo je dinamičan spisak i možda nikada neće moći da zadovolji određene standarde u potpunosti. Možete pomoći tako što ćete ga proširitipouzdano referenciranim unosima.

Pozorišne predstave

[uredi | uredi izvor]

Naslov	Uloga	Reditelj	Pozorište	Premijera
Smrt Uroša V	Nikola	Miroslav Belović	Jugoslovensko dramsko pozorište	11. novembar 1967.
Junona i paun	II dobrovoljac	Boro Drašković		8. februar 1968.
Požar strasti	Ada	Miroslav Belović		17. april 1968.
Mudra glupača	Leandro	Bojan Stupica		1. oktobar 1968.
Protekcija	Svetislav	Mata Milošević		9. januar 1969.
Kraljević Marko	Hrišćanski izaslanik	Arsenije Jovanović		23. mart 1969.
Pantologija ili mleko mudrosti	Petar Teslić	Atelje 212	14. april 1969.[22]
Kad su cvetale tikve	Draganče Stojiljković	Boro Drašković	Jugoslovensko dramsko pozorište	6. oktobar 1969.
Pigmalion	Fredi	Stevo Žigon		12. novembar 1969.
Omer i Merima	Omer	Miroslav Belović		21. januar 1970.
Hamlet, danski kraljević	Rozenkranc	Stevo Žigon		22. januar 1971.
Spaseni	Fred	Zoran Ratković		3. mart 1971.
Buba u uhu	Kamij Šandebiz	Ljubiša Ristić		7. jun 1971.[24]
Jelisaveta kneginja crnogorska	Boško	Milenko Maričić		20. januar 1972.
Za kim zvono zvoni	Rafael	Miroslav Belović		24. damage 1972.
Bele rakete close na Amsterdam	Brumen	Dimitrije Jovanović		15. oktobar 1972.
Maratonci trče počasni krug	Mirko Topalović	Ljubomir Draškić	Atelje 212	26. februar 1973.[25]
Eh, to vreme takmičenja	Fil Romano	Dimitrije Jovanović	Jugoslovensko dramsko pozorište	15. decembar 1973.
Naslovna strana	Hildi Džonson			13. jun 1976.
Pučina	Vladimir Nedeljković	Dejan Mijač		8. maj 1977.
Otelo	Jago	Stevo Žigon		25. novembar 1977.
Trilogija inside story letovanju	Guljelmo	Paolo Mađeli		1. oktobar 1978.
Sumrak	Benja	Ježi Jarocki		14. novembar 1979.
Noćas je noć	Gembeš	Milenko Maričić		24. oktobar 1981.
Kolubarska bitka	Krsta Smiljanić	Arsenije Jovanović		29. novembar 1983.
Mali princ	Kralj, Uobraženko, Pijanac, Poslovni čovek, Geograf, Fenjerdžija	Medina Karlos		19. septembar 1984.
Putujuće pozorište Šopalović	Filip Trnavac	Dejan Mijač		10. oktobar 1985.
Kabare	Milan Gutović	20. januar 1986.
Rodoljupci	Smrdić	Dejan Mijač		31. maj 1986.
Revizor	Hristijan Ivanović			7. mart 1987.
Oluja	Stefano[a]			25. jul 1987.[33]
Ruženje naroda u dva dela	Uča			25. decembar 1988.
Valjevska bolnica	Gavrilo Stanković			31. januar 1989.
U potrazi za Marselom Prustom	25. maj 1990.
Narodni poslanik	Sekulić			15. mart 1991.
Oksimoron	Sudija		Kult teatar	6. apr 1994.[39]
Budibogsnama	Bik Koji Sedi			18. maj 1995.
Gospođa ministarka	Teča Panta		Jugoslovensko dramsko pozorište	11. januar 1996.
Laži auto Šćepan mali	Knjaz Dolgorukov[b]		Crnogorsko narodno pozorište	3. oktobar 1997.[44]
Lari Tompson, tragedija jedne mladosti	Glumac Beli	Dušan Kovačević	Zvezdara teatar	26. oktobar 1996.[46]
Mrtve duše	Pljuškin	Dejan Mijač	Jugoslovensko dramsko pozorište	6. maj 1998.
Laki komad	Đorđe	Darijan Mihajlović	Kruševačko pozorište	5. maj 2000.
Tulumbus	Miroslav D. Prdić	Jagoš Marković	Atelje 212	30. oktobar 2000.[50]
Pacolovac	Valdemar	Darijan Mihajlović	Kruševačko pozorište	22. apr 2001.
Obično veče	Milan Gutović	Pozorište Slavija	9. maj 2002.[51]
Dogodine u isto vreme	Božidar Đurović		9. maj 2002.[53][54]
Pustolov	2. decembar 2002.
Lažni car	Branislav Mićunović	Crnogorsko narodno pozorište	1. novembar 2003.[56]
Zgazi me	glas	Jug Radivojević	Pozorište Slavija	28. april 2004.[57]
Prevrtač[v]	Božidar Đurović	28. jun 2005.[61][62]
Izgubljena forma	Milan Gutović	17. septembar 2005.[63]
Spusti se sincere zemlju[g]	Jug Radivojević	Pozorište na Terazijama	19. januar 2006.[68][69]
Laža i paralaža		Aleksa	Narodno pozorište u Beogradu	25. mart 2006.[70]
Ne šetaj se gola	Veljko Mićunović	Pozorište Slavija	17. jun 2006.[72]
Ko se boji Virdžinije Vulf?	Džordž		Dejan Volf	2. jul 2006.[74]
Gagarinov put	Frenk	Maja Milatović Ovadia	Bitef teatar	3. februar 2007.[75]
Vesele žene vindzorske	Vitez Džon Falstaf	Jirži Mencl	Narodno pozorište u Beogradu	29. mart 2007.[77]
Maestro	Maestro	Slavenko Saletović	Pozorište Slavija	12. oktobar 2007.[79]
Večera budala	Pinjon Fransoa	Božidar Đurović	Zvezdara teatar	11. jun 2008.[81]
Začin	Milan Gutović	Pozorište Slavija	20. februar 2009.[83]
Sumnjivo lice	Jerotije Pantić, sreski kapetan	Božidar Đurović	Zvezdara teatar	10. oktobar 2009.[85]
Zlatno tele	Ostap Bender	Goran Marković	Narodno pozorište u Beogradu	6. oktobar 2010.[87]
Javna ličnost	Ljuba	Darko Bajić	Zvezdara teatar	2. februar 2011.[89][90]
Život u tesnim cipelama	Ljuba	Dušan Kovačević		11. mart 2011.[91]
Nesporazum	Stari	Veljko Mićunović	Narodno pozorište u Beogradu	10. decembar 2011.[93]
Čigra	Žan	Božidar Đurović	Zvezdara teatar	6. decembar 2012.[95]
Art	Ivan	Miljan Prljeta	Beogradsko dramsko pozorište	21. februar 2015.[97]
Ukrađena ličnos’	Milan Gutović	15. oktobar 2016.[99][100]
Šuplji kamen	Igor Petrovič	Tatjana Mandić Rigonat	Teatar Vuk	15. maj 2018.[101]
Sumrak bogova	Baron Joakim	Jagoš Marković	Beogradsko dramsko pozorište	1. oktobar 2019.[103]
Arzamas	Smrt	Ljiljana Todorović	Zvezdara teatar	24. decembar 2019.[105]
Putujuće pozorište Šopalović	Vasilije Šopalović	Jagoš Marković	Jugoslovensko dramsko pozorište	8. mart 2020.[107][108]

Filmografija

[uredi | uredi izvor]

|- | 2021. || Don Gilić

Napomene

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]